Nieuwe samenwerking in de textielindustrie dankzij Covid-19

Nieuwe samenwerking in de textielindustrie dankzij COVID-19
 

Door: Hanneke Smits

Het is een kraakheldere verbinding donderdagochtend met Indonesië. Er zijn maar liefst 124 mensen ingelogd om getuige te zijn van het moment dat vertegenwoordigers van een aantal vakbonden en werkgeversorganisaties uit de Indonesische textielsector een gezamenlijk statement ondertekenen. Vaak staan deze groepen lijnrecht tegenover elkaar als het gaat om de belangen van werknemers. Nu staan de textielbonden en werkgeversorganisaties APINDO en Textile Association API in Indonesië – digitaal omwille van de coronamaatregelen – naast elkaar.

Zij tekenen een statement waarin zij afspreken om tijdens de coronacrisis samen te werken om de gezondheid, de bedrijfscontinuïteit en het welzijn van werknemers in de exportgerichte kleding- en schoenensector in Indonesië te beschermen.

Ari Joko, leider van de Indonesische textielvakbond Garteks, met de overeenkomst over de gezamenlijk inzet om de gevolgen van de coronacrisis samen met de werkgevers aan te pakken

Textielsector in Azië onder druk

Het is een lichtpunt in een sector die sinds het begin van de coronacrisis zwaar getroffen is. Door het annuleren van orders door Westerse kledingmerken zagen textielfabrieken in Azië zich genoodzaakt de productie flink terug te schroeven of om de deuren zelfs helemaal te sluiten. Hierdoor verloren duizenden, en misschien zelfs miljoenen, textielarbeiders hun baan.

Het ontbreekt in de landen waar onze kleding wordt gemaakt veelal aan sociale zekerheid. Doordat lonen van de textielarbeiders nauwelijks toereikend zijn om mensen in hun levensonderhoud te kunnen voorzien, is sparen voor een buffer voor onvoorziene zaken onmogelijk.

En ook de vakbonden in productielanden ervaren negatieve repercussies als gevolg van de crisis. Naast het verlies van leden door het enorme aantal ontslagenen, wordt de crisis aangewend om vakbondsactivisten extra onder druk te zetten of uit te schakelen. Zo is de jonge Cambodjaanse vakbondsleidster Soy Sros zelfs gevangengenomen omdat ze zich op sociale media uitsprak over de wanpraktijken. 

Joint statements 

Maar daar tegenover staan ook positieve ontwikkelingen ten gevolge van de crisis. Naast het joint statement in Indonesië weten ook in andere landen vakbonden en werkgevers elkaar nu te vinden op hun gemeenschappelijke belangen. Samen trekken ze op om de negatieve gevolgen voor textielindustrie in hun land te stoppen of op zijn minst te verzachten.

Zo is in Vietnam door deze partijen een gezamenlijk statement uitgebracht richting de kledingmerken die hun kleding in deze landen laten produceren. Het Vietnamese statement constateert de negatieve impact op de kleding- en schoenenindustrie van Vietnam tijdens de pandemie en richt zich op een actieplan voor een duurzame industrie die de internationale verdragen respecteert en voldoet aan de vereisten voor verantwoord ondernemen. 

Samenwerkende vakbonden

En in Cambodja hebben textielbonden de handen ineengeslagen om samen hun eisen aan de afnemende merken en hun Cambodjaans fabrikanten neer te leggen in een statement. Een lang niet vanzelf sprekende samenwerking, omdat vakbonden in Cambodja vaak elkaars concurrenten zijn. De bonden deden ook een gezamenlijk verzoek tot het door laten gaan van onderhandelingen rondom het minimumloon. Deze onderhandelingen stonden gepland, maar waren door de corona-uitbraak stil komen te liggen.

In Indonesië tot slot, hebben drie confederaties besloten de Indonesische Vakbondsraad (MPBI) nieuw leven in te blazen.

Bewustwording over de keten

De crisis heeft eens te meer het belang van vakbonden duidelijk gemaakt aan westerse bedrijven en consumenten. Je hebt vakbonden nodig om problemen in keten van onderop aan te kunnen pakken Bij een grote schok in een systeem is het van belang dat alle schakels in een productieketen overleggen over de beste oplossing. En vakbonden zijn dé manier om de werknemersstem in dat gesprek te brengen.