8 maart Internationale Vrouwendag
Saray Lopez woont in Cañas, een rustig plaatsje in het noorden van Costa Rica, aan de drukke Pan-Amerikaanse snelweg. Veel mensen zijn er werkloos. De suikerfabriek is een van de grootste werkgevers in het gebied. Saray is vakbondsleider ze komt op voor de mensen die onder extreem zware omstandigheden werken op suikerrietplantages.
Van secretaresse tot vakbondsleider
Lopez kwam bij de vakbond als secretaresse: ‘Als notulist tijdens vergaderingen luisterde ik naar werknemers en naar hun problemen en klachten : lange werkdagen, lage lonen en geen mogelijkheden om verlof op te nemen.”
Veel werkenden hadden dezelfde problemen, toch was er weinig eensgezindheid: “Dat is anders in het bedrijfsleven. Daar steunen zakenmensen elkaar en verenigingen zij zich. In de wereld van werknemers werd er te weinig eensgezind actie gevoerd. Terwijl we samen beter op zoek kunnen gaan naar oplossingen.”
Twee mensen zijn sterker dan één, maar duizend zijn sterker dan honderd.
Lopez manifesteerde zich steeds sterker binnen de vakbond: “Twee mensen zijn sterker dan één, maar duizend mensen zijn nog altijd sterker dan honderd. Samen kunnen we veel meer bereiken.
Door samen op te trekken en actie te voeren kan de vakbeweging verandering teweeg brengen. Zodat mensen voelen dat wij als vakbonden macht hebben. Een gelijkwaardig en respectvol gesprek tussen werknemers, bedrijven en regeringen is cruciaal om eerlijk werk voor iedereen te bereiken.”
Het is van belang om evenwicht te brengen. Er is onrecht en het is voor een werknemer ontzettend moeilijk om hier alleen tegen op te komen
Wist je dat 70% van de vrouwen uit de suikerrietsector die deelnamen aan ons onderzoek geen leefbaar loon verdient.
Van de deelnemende mannen verdient 53% geen leefbaar loon.
(aantal deelnemers: 113 vrouwen en 727 mannen)
Meer over
Stem van vrouwen in de vakbond
Tot voor kort waren er weinig vrouwen actief binnen mijn vakbond, waardoor er ook minder aandacht was voor hun specifieke problemen. “Vrouwen hadden geen stem die hen vertegenwoordigde, waardoor er bij de vakbond ook geen goed beeld was van hun arbeidsomstandigheden.”
Daar bracht Lopez verandering in, al was dat niet altijd makkelijk: “Soms had ik het ongemakkelijke gevoel dat er extra kritisch naar mij gekeken werd, voornamelijk door mannelijke collega’s. Door leidinggevende ervaring op te doen voel ik die angst nu niet meer zo erg.”
Inmiddels is Lopez een van de grootste vakbondsleiders van suikerrietsector in Latijns-Amerika. Ze ziet haar werk als een avontuur: “De ene keer gaat het goed en is geluk aanwezig, een ander moment heerst er verdriet en grote spanning.” Maar ze blijft zich vanuit de vakbond inzetten voor de meest kwetsbare mensen: “Het is van belang om evenwicht te brengen. Er is onrecht en het is voor een werknemer ontzettend moeilijk om hier alleen tegen op te komen.”
Geef nooit op. Iets goeds doen voor kwetsbare mensen geeft meerwaarde aan je leven.
Inspiratiebronnen
Haar inzet binnen de vakbeweging heeft invloed op haar privéleven. Lopez: “Soms zeg ik tegen mijn dochter: Ik ben moe. Laat anderen maar vechten voor de rechten van arbeiders.” Maar haar dochter steunt haar dan en zegt : "Oh mam, je gaat nooit weg bij de vakbond, het zit in je bloed. Je verdedigt de arbeiders meer dan wat dan ook. Je geeft het niet op.”
Naast haar dochter is er een andere persoon die veel betekent voor Lopez. Betekende, aangezien haar man en inspirator enkele jaren geleden is overleden. “Mijn man leerde ik kennen in de vakbondswereld. Hij inspireerde mij en ik heb veel van hem geleerd. Hij zei altijd: Geef nooit op. Iets goeds doen voor kwetsbare mensen geeft meerwaarde aan je leven. Ik weet nu dat hij gelijk had.”
Publicatiedatum 06 03 2023